TAT TOO [NC]ตอนที่ 6 JUNGKOOK X YOU

    มองสบนัยน์ตาเกรี้ยวกราดร้อนรุ่มให้ความรู้สึกเหมือนถูกเพลิงไฟร้อนระอุแผดเผาทีละนิด ข้อมือสองข้างถูกกดแนบไปกับพื้นเตียงไร้วี่แววจะหนีรอดไปได้...


    ร่างบางมองสบดวงตาคมทรงอำนาจนิ่งงัน ริมฝีปากสั่นระริกไม่ต่างจากนัยน์ตาคู่สวยพราวระยับ สมองคิดหนักไปถึงความหมายแฝงซ่อนเร้น...เขาแค่โกรธ หาความหมายไม่ได้เป็นเพราะคุณหรือเจ้าตัวต้องการสิ่งนี้จริงๆกันแน่


    "ฮึก! ปล่อยฉัน ฉันเจ็บ!..." เสียงหวานเรียกความเห็นใจพร้อมน้ำตาสะอื้นอยู่ตลอดเวลา จองกุก คนไร้หัวใจ ต้องบอกอีกสักกี่ครั้งว่าต้องคนต่างอยู่เสียที


    "เจ็บ เจ็บหรอ หึ!"


    “จองกุก…ได้โปรด ฮึก!” เสียงอ้อนวอนมาพร้อมความเจ็บยามข้อมือหนึ่งข้างถูกบีบแน่นแทบจะแหลกเป็นจุณจากฝีมือคนตรงหน้า เด็กน้อยกัดปากตัวเองแน่นจนเจ็บระงับความปวดจากแรงอารมณ์ของอีกคน..ตอนนี้เหมือนตายทั้งเป็น เจ็บและทรมาร แม้ความปราณีก็ไม่เคยมีให้



    ใบหน้าคมค่อยๆโน้มตัวมาวางคางได้รูปไว้บนไหล่บอบบาง เสียงหอบหายใจหนักๆถี่รัวดังชิดริมหูให้รู้ว่าภายในของคนตัวสูงร้อนแรงแห่งโทสะพร้อมจะปะทุออกมาเพียงใดเป็นสิ่งเตือนให้ร่างนวลรีบตัดสินใจดีดดิ้นด้วยแรงอันน้อยนิด คนห่ามเองก็พยายามอย่างหนักที่จะอดทนเพื่อฟังคำขอร้องจากคุณก่อน...และยิ่งฟังยิ่งทำให้ร่างสูงรู้สึกพอใจในเมื่อสาวน้อยคนนี้กำลังร้องขอเท่าชีวิต


    “เลือกมาสักอย่างนึง..ก่อนกูจะทนไม่ไหว”


    "อึก! อะ อะไร ?"


    "เลือกมา จะอยู่นิ่งๆให้กูทำหรือเลือกที่จะร้องขอชีวิต พูด!!!!" ยังไม่รอคำตอบ มือหยาบก็ฉกลงมาบีบแก้มนวลจนสุดแรง ทำให้ใบหน้าหวานๆถึงขั้นสั่นคลอเพราะแรงบีบของคนใจร้ายที่ไม่เปิดโอกาสให้พูดเลยสักคำ


    คุณออกแรงที่จะสะบัดหน้าทิ้ง พร้อมหลับตาแน่นกัดฟันทนความเจ็บนี้ไปอยู่นาน...ทำมากเท่าไหร่ยิ่งไม่หลุด และเจ็บมากยิ่งกว่าเดิม...จะตายอยู่แล้ว


    "..." คนตัวเล็กหลับตาลงกลั้นน้ำตาแห่งความกดดันและหวาดเกรง ถอนหายใจเฮือกใหญ่ อะไรจะเกิดก็คงต้องเกิด ถ่วงเวลาไว้ก็คงไร้ประโยชน์ ยังไงจองกุกก็ต้องทำในอยู่แล้วหนิ จะเจ็บมากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับเขาก็แล้วกัน


    "งั้นไม่ต้องเลือก เพราะเธอไม่สิทธิ์อยู่แล้วหึ!"


    "อึก! จองกุกอย่า..." ใบหน้ากว้างเลื่อนมาไล้จมูกโด่งไปตามแก้มนิ่มเหมือนผิวเด็กเล็ก ปล่อยลมหายใจร้อนๆรินรดไปทั่วใบหน้าเรียวสวยพาให้ขนอ่อนลุกซู่แทบในทันที ลำตัวเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นๆแนบชิดไปกับร่างบอบบางเกือบทุกส่วนจนร่างนวลแทบจะกลืนหายไปจมอกไปกับคนตรงหน้า


    ปากหนาบดจูบลงมาบนส่วนเดียวกัน มือสากเลื่อนมาประคองแก้มนิ่มปรับองศารสจูบให้ดุเดือดขึ้นทุกขณะ ลิ้นแสนช่ำชองแทรกเข้ามากอบโกยความหวานไปทั่วโพรงปากนิ่มรสล้ำอย่างรุนแรง เร่าร้อนเสียจนคนถูกกระทำแทบลืมหายใจ


    “อื้อออ” ปากเอิบอิ่มคิดจะขัดขืน แต่ทว่าคนตัวใหญ่กลับนำสองลิ้นพันกันนัวเนียโดยมีคนเถื่อนเป็นผู้คุมเกมส์ ร่างกายอ่อนระทวยสั่นน้อยๆเหมือนลูกนกปีกหัก...มือหนาฉวยโอกาสกระชากทูพีชราคาของเพื่อนสาวที่คุณสวมใส่อยู่ขาดออกเป็นสองชิ้น ปลดเปลื้องอย่างรวดเร็ว แทบหายใจไม่ทันการณ์ เนื้อนวลก็กระทบกับอากาศเย็นฉ่ำของตัวห้อง เนื้อรอยที่มีรอยช้ำเริ่มจาง แต่มันกำลังจะกลับมาอีกครั้งโดยฝีมือของจองกุกที่ขย้ำหญิงสาวอย่างไม่ใยดี



    "อึก! อื้อส์!..." เสียงน้ำลายคลออื้ออยู่ในหูน่าเขินอายไม่เท่ายามมือสากเริ่มเลื้อยต่ำมาบีบคลึงสะโพกกลม ทั้งบีบทั้งฟาดจนเกิดอาการแสบแปลบๆอยู่ไม่น้อย มือเรียวสวยผลักไหล่กว้างออกอย่างขัดขืนแต่มือหนาตวัดเพียงทีเดียวเอวบางก็ยิ่งแนบชิดไปกับเรือนร่างสมส่วนแข็งแรงมากขึ้นอีกเท่าตัวจนรู้สึกได้ถึงความคับพองใหญ่โตใต้กางเกงเนื้อดี

    "อืม!.....หึ!คิดซะว่าเธอเป็นเยจินก็แล้วกัน น่าสมเพชว่ะ!"

    "...ฮึก! ฉันไม่เป็นใครทั้งนั้น อะ อีแฟนตอแหลของนาย น่าสมเพชซะยิ่งกว่า อ๊ะ!!"


    "ใช่!! เธอไม่สมควรเอาไปเปรียบกับคนอื่นหรอกเหอะ! ผู้หญิงแรดๆอย่างเธอน่าเกียจซะยิ่งกว่า!"


    "จองกุก!!--"


    "หุบปาก!!!"

    คนตัวเล็กสะอึกเงียบด้วยเสียงทุ่มตวาดใส่พร้อมกับคำพูดที่ไม่ถนอมน้ำใจเอาเสียเลย เขาคิดแบบนี้สินะ จิตใจเขาทำด้วยอะไร มองเราแค่ด้านเดียวแบบนี้คงยากที่จะทำให้จองกุกมีใจให้..และคงยากหากถ้าจะตัดใจ ได้รับแค่ความเจ็บปวด เพราะอยากได้อิสระกลับคืนมา...

    กายเล็กสั่นหนักพลางส่ายหน้าไปมาอย่างทนไม่ไหว ความรู้สึกเสียววาบไปทั้งช่องทางโจมตีคุณอย่างหนักโดยเฉพาะเวลาคนเถื่อนเคล้นคลึงยอดอกสีหวานหนักๆขณะริมฝีปากร้อนไม่ยอมละออกจากลำคอขาวนวล ปากร้อนงับหูเล็กเล้าโลมแล้วหวนกลับมาแลบเลียผิวขาวผ่องทุกตารางนิ้วทั่วซอกคอ สลับกับกดจูบสร้างรอยรักรุนแรงเสียจนเลือดซิบอีกครา

    "อะ..อ๊ะ! ฮึก!เจ็บ..."


    "หุบปาก..."


    "ฮือ!" ตอนนี้คุณสามารถทักท้วงได้แต่อย่างใด ทำได้แค่นอนอยู่เฉยๆให้คนใจร้ายเล่นกับร่างกายอย่างสาสมใจ เจ็บมากเพียงใดจองกุกก็ไม่มีท่าทีจะหยุด มิหนำซ้ำทำแรงมากยิ่งกว่าครั้งที่ผ่านมา


    ขาเนียนขาวถูกแยกออกจากกันก่อนคนตัวสูงจะแทรกตัวเข้ามาแทน ริมฝีปากแดงเจ่อชุ่มฉ่ำล่อตาถูกบดเบียดจากสิ่งเดียวกันในทันที มันทำให้ได้รู้ว่ารสจูบร้อนแรงดิบเถื่อนของคนตัวสูงร้ายแรงยิ่งกว่าสารเสพติดชนิดใดๆ กลิ่นไวท์มอมเมาเราสองเป็นหนึ่งเดียวกันไม่มีใครยอมใคร ขัดขืนและยัดเยียด ลึกล้ำเสียจนเสียงครางอื้ออึงดังทั่วห้อง



    "อึก! พะ พอ จองกุกอ๊ะ!"


    "เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน!!"


    "อือ!"


    "ครางอย่างเดียวก็พอหึ!:)"



    ใบหน้าหวานเชิดขึ้นกัดปากหอบหายใจหนัก ครางแผ่วทุกสัมผัสอย่างทนไม่ไหว ผิวขาวเนียนขึ้นสีระเรื่อตามแรงอารมณ์ไปทุกส่วนที่คนแรงเยอะบีบเฟ้นอย่างเอาแต่ใจ ความอ่อนหัดเมื่อถูกปลุกเร้ามากๆก็ไม่แปลกที่กายเล็กจะรับตอบสนองความรู้สึกตัวเอง...ร่างกายขัดขืน แต่ความรู้สึกกลับตอบสนองอย่างห้ามไม่ได้


    ภาพตรงหน้าทำเอาคนเถื่อนทนไม่ไหวเช่นกัน แท่งร้อนกลางเป้ากางเกงมันแข็งตึงจนอยากปลดปล่อยใจแทบขาด....จองกุกนั่งทับร่างเล็กเอาไว้ก่อนที่เจ้าตัวจะทำการปลดกางเกงของตนออกไปให้พ้นๆทาง เมื่อได้โอกาสในขณะที่จองกุกเผลอ กระต่ายตัวน้อยก็กระเถิบหนีราชสีห์จนแผ่นหลังพิงเข้ากับหัวเตียง กายบอบบางสั่นหนักขึ้นเรื่อยๆทุกครั้งที่สบสายตาดุดันตรงหน้า มือเรียวสวยถูกคว้าไปจับดุ้นใหญ่ของชายหนุ่ม อยากจะขัดขืนก็ไม่ได้เพราะแรงกดดันจากจองกุกที่ทำให้คุณกลัวอยู่ตลอดเวลา...คนตัวเล็กเม้มปากแน่นพลางหลับตาปี๋เมื่อรู้สึกว่าข้อมือของตนตอนนี้กำลังถูกควบคุมด้วยมืออีกข้างของจองกุกที่จับไว้แน่น

    จมูกโด่งเป็นสันฝังลงแก้มนิ่มสลับพรมกับพรมจูบความจิ้มลิ้มให้หนำใจ ใบหน้าคมซุกไซ้ไปตามซอกคอขาวหอมจนคุณต้องยอมเชิดหน้าขึ้นให้ร่างสูงทำตามใจชอบ 


    "อ๊า....ทำเร็วๆดิวะ!!" เหมือนอารมณ์ถูกขัดใจเมื่อร่างเล็กทำมันอย่างกล้าๆกลัวๆ ความรู้สึกแปลกๆที่มันหล่อลื่นบนฝ่ามือของคุณนั้น มันชั่งน่าขนลุกเสียจริง...จองกุกชักสีหน้าไม่พอใจก่อนจะจับมือคุณเร่งจังหวะขึ้นลงเร็วมากเกินไป จนทำให้แขนของคนตัวเล็กล้าจนหมดแรง


    "อือ..."


    "อ๊า!" เมื่อทำจนพอใจ แท่งร้อนกระตุกวาบก่อนที่จะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเลอะเต็มมือและหน้าท้องของคุณจนเหนียวเหนอะหนะ...พอตัวเองทำเสร็จเขาก็จัดการจึงร่างบางนอนราบลงกับเตียงก่อนที่จองกุกจะจัดการจับขาเรียวสวยของคุณแยกออกจากกันให้กว้าง


    ตอนนี้แก่นกายยาวร้อนจัดขยายใหญ่เต็มที่พร้อมจะสอดใส่เข้าหาช่องทางอุ่นนุ่มทุกขณะ คนใจร้ายคงจะสอดใส่ไปแล้วหากลืมไปว่านี่เป็นการสั่งสอนของเด็กน้อยตรงหน้า ไม่มีทางเลือกมากนักสำหรับคนที่ความอดทนหมดลงทุกวินาที...จะรุนแรงหรืออ่อนโยนขึ้นอยู่ที่คนตัวเล็กจะทำตัวดีหรือไม่ แต่คนอย่าง จอน จองกุก น่ะหรอชอบความอ่อนโยน แรงๆสิมันสะใจดี :)

    "อึก อื้อออออ!" ร่างน้อยๆสั่นเทิ้มน่าเวทนาอย่างห้ามไม่อยู่ ได้แต่อดทนและปล่อยน้ำตาให้ไหลเป็นสายอาบแก้มอยู่อย่างนั้น ทั้งเจ็บทั้งจุกจนพูดไม่ออก เราสองคนเคยผ่านมันมาแล้ว แต่คนตัวน้อยก็ยังไม่ชินสักที แถมช่องทางยังคับแคบเหมือนครั้งแรก จองกุกพยายามจะดันแท่งเนื้อร้อนเข้าไปทว่าความคับแน่นและอาการเกร็งนั้นทำให้ทุกอย่างไม่เป็นอย่างใจคิด แต่ก็ยังดันมันเข้าไปจนมิดแท่ง 

    เมื่อผ่านทางไปได้สำเสร็จ แขนแกร่งก็จัดการคล้องขาเรียวทั้งสองข้างของคุณยกขึ้นสูงก่อนที่จะจับคนตัวเล็กขยับขึ้นลงดั่งใจต้องการ


    "อือ อือ! อ๊ะ!" ร่างบอบบางเผลอกระดกก้นรับเนื้อแท่งใหญ่ของชายหนุ่มที่อัดแน่นเข้ามาในร่างกาย..จองกุกโถมสะโพกหนาเข้าหาหญิงสาวด้วยความเชื่องช้าเพื่อให้เหยื่อตัวน้อยๆนั้นเริ่มตายใจ..แล้วค่อยจัดการทีหลัง


    "อ๊า นี่มันพึ่งเริ่ม เธอได้เสียวทั้งคืนแน่สาวน้อยหึ!" ร่างสูงกระซิบริมหูเล็กพร้อมจูบก่ำแก้มอย่างปลอบประโลม จากนั้นก็กระแทกแก่นกายเข้าไปจนสุด ร่างเล็กผวาโอบกอดอีกฝ่ายเอาไว้แน่น ร่างกายบางสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกที่ร่างสูงส่งผ่านมาอย่างต่อเนื่อง


    จองกุกเน้นย้ำอย่างรุนแรงจนคนตัวเล็กเสียววาบที่ท้องช่องทุกครั้ง สะโพกแกร่งเปลี่ยนจังหวะจากเนิบช้ามาเป็นรัวเร็วจนร่างเล็กสั่นเทิ้ม เงยหน้า เผยอ้าปากหอบเอาออกซิเจนเข้าปอด...




    พั่บ! พั่บๆ!




    "อื้อ! อ๊ะ! อ๊ะ! อึก! อ๊าๆ!" ปลายเท้าเกร็งแข็งหงิกงอ ความรู้สึกเจ็บปวดแปรเปลี่ยนไปเป็นเสียวซ่านจนสมองแทบจะคิดอะไรไม่ออกไตร่ตรองอะไรไม่ได้  ความต้องการสูงขึ้นพร้อมอารมณ์ที่ไม่คิดจะลงง่ายๆ ร่างสูงกำยำเร่งเร็วขยับไปตามแรงอารมณ์ หัวและตัวสั่นคลอนไปตามแรงกระแทก ความเจ็บปวดถูกแทนด้วยความเสียวซ่านความใคร่อย่างห้ามไม่อยู่


    "อ๊า! ซี๊ดดดด..อือ!"


    "จะ จอง อ๊า! อึก มะ ไม่ไหวหงึ!"


    สายตาคมจับจ้องใบหน้าน่ารักไม่วางตายิ่งเมื่อตอนอีกคนปรือตามองมาก็ยิ่งปลุกอารมณ์ดิบภายในร่างหนาให้อยากแกล้งอย่างนี้เรื่อยๆ เขาไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนี้ ยอมรับว่าอยากให้เหงื่อออกเยอะๆเพื่อหายเร็วๆเป็นข้ออ้างก็จริงแต่เป็นข้ออ้างที่มีประโยชน์ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษเสียงน่ารักๆนั่นแหละที่อยู่ดีๆก็พูดจาน่าจับฟัดขึ้นมาเสียอย่างนั้น


    "อึก อึก อือออ!" เสียงหวานครางระงมเมื่อตนใกล้จะถึงเส้นทางสุดท้าย...แกนกลางถูกตอดรัดอยู่ตลอดทางพร้อมกับน้ำหวานที่หล่อลื่นนั่นเพื่อบ่งบอกว่าหญิงสาวคนนี้ใกล้จะถึงขอบสวรรค์

    "อื้อ หยุด พะ พอแล้ว อ๊ะ" คนตัวเล็กเอ่ยขึ้นก่อนจะผลักใบหน้าของร่างสูงให้หยุดการกระทำที่ทำอยู่ทันที แต่เจ้าตัวดันไม่ยอมหยุดง่าย จองกุกกระแทกแกนกายเข้าไปอย่างเน้นย้ำก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำเชื้อของตนเข้าไปในร่างกายหญิงสาว น้ำสีขาวอุ่นฉูบฉีดเข้าไปในช่องรักจนล้นทะลักออกมา

     แต่เขาก็ยังไม่หยุด เพราะคืนนี้ไม่จบง่ายๆแน่หากยังลงโทษสาวน้อยคนนี้ยังไม่สะใจพอ...แล้วลืมไปว่าในแต่ละครั้ง จองกุกไม่เคยป้องกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว