TAT TOO [NC]ตอนที่ 3 JUNGKOOK X YOU

    จองกุกไม่สนใจเสียงร้องใดๆทั้งสิ้น และก้มหน้าก้มตาปลดเสื้อผ้าของคุณด้วยสายตาราวกับสัตว์ป่าที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อตัวน้อยๆได้เสมอ และด้วยสัญชาตญาณดิบเถื่อนที่แสดงออกมาในค่ำคืนนี้น่ากลัวซะยิ่งผีดูดเลือดในยามเที่ยงคืนเสียอีก




    "ปล่อย! ปล่อยนะจองกุก!!!"    เป็นครั้งแรกที่คุณเรียกชื่อคนบนร่างได้อย่างเต็มปาก แม้ว่าร่างบางจะถูกจับกดให้จมเตียงแล้วก็เถอะ





    "อืม..."   ร่างสูงครางเสียงแผ่วเบาด้วยความพอใจ หลังจากที่เขาจัดการกับเสื้อผ้าตัวน้อยๆของคุณเสร็จแล้ว เหลือไว้แค่เพียงแพนตี้สีขาวตัวบางแต่ไร้บราปกปิด

     "หึ! ทำไมไม่ใส่เสื้อในหื้ม?"    จองกุกส่งเสียงเจ้าเล่ห์พลางเหลือบมองคนตัวเล็กกำลังหน้าแดง อย่างพึงพอใจ จองกุกเอื้อมมือขึ้นมาบีบเต้านุ่มนิ่มของคุณเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว

    "อ๊ะ! อย่า....."    

    "หึ! อย่ามาป๊อดตอนนี้เลยน่ะ..เธอท้าทายฉันเองนะสาวน้อย เตรียมตัวรับความเจ็บปวดนี้ได้เลย:)"    รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของจองกุกก่อนที่เขาจะทำการปลดเสื้อผ้าของตนออกจนหมดอย่างไม่อายใคร..

    ความเป็นชายของเขาผงาดขึ้นอย่างน่ากลัว ทำให้คุณรีบถอยหลังหนีออกไปอย่างอัตโนมัติ แต่ทว่ามือไวอย่างจองกุกก็ดึงคุณกลับเข้ามาอยู่ใต้ร่างของเขาอีกครั้ง

    "อ๊ะ! นี่!!!"

    "หุบปาก!! อย่าแม้จะคิดหนีและเถียง ไม่งั้นฉันเอาเธอตายแน่..."

    "อึก!..."    เรียวปากถูกบดขยี้เบียดรุกล้ำสอดแทรกความร้ายผ่านปลายลิ้นที่ไล่ต้อนไปอย่างสะเปะสะปะ เรือนร่างถูกขย้ำไปตามลำตัว มือหยาบบีบจับไล่เค้นไปตามท่อนแขนเล็กๆที่แดงเป็นจ้ำ

    พรึบ!

    แพนตี้ตัวบางถูกขว้างทิ้งไปไม่ใกล้ไม่ไกล เรียวขาเล็กหุบเข้าหากันเมื่อความโล่งเข้ามาแทนที่แต่ไม่นานก็ถูกร่างหนาแทรกให้แยกออกห่าง จองกุกก้มลงพร้อมลิ้นร้อนตวัดลงบนยอดดอกทิ้งความเสียวไปทั่วสันหลังระหว่างที่เจ้าของปลายลิ้นเริ่มจัดการชักแท่งร้อนที่พองตัวรอเวลาได้ออกมา มือหนารูดมันอยู่สองสามครั้งก่อนจะจ่อหัวไปที่ปากทางของเด็กน้อยที่หลับตาทนรอรับชะตากรรมและไม่รับรู้อะไรต่อจากนี้

    คุณก็รู้หนิว่าของจองกุกมันใหญ่มากแค่ไหน คนเคยเจอมาแล้วมันก็แอบหวั่นอยู่ไม่น้อย




    "อือ..."    ร่างบางๆสะดุ้งแอบผวา เพราะความใจร้อนหรือเพราะความตั้งใจที่ไม่ยอมเบิกทาง จองกุกกระแทกแท่งร้อนที่ตื่นตัวเข้าไปจนสุด ไม่สนใจความฝืดหรือความคับแคบเลยแม้แต่น้อย รู้ดีหากทำแบบนี้มันจะทำให้ฝ่ายรับแรงกระแทกต้องเจ็บปวดแค่ไหน แต่นี่มันก็คือสิ่งที่จองกุกพอใจที่จะเห็น มันคือน้ำตาที่ไหลราวกับเขื่อนแตกอยู่ตอนนี้




    เพราะนี้คือการร่วมเซ็กส์ที่คุณไม่เต็มใจแต่ดันปากดีไปท้าทายจองกุกจนได้...




    "ยังฟิตแบบนี้คงทนให้ฉันเอาไปได้อีกนาน...หึ! ไม่ต้องห่วงหรอกนะเพราะฉันจะใช้มันให้คุ้ม คุณหนูปากดีอย่างเธอมันต้องเจอชุดหนัก!"


    จองกุกถอนแก่นกายจนเกือบจะหลุดก่อนจะดันมันเข้าไปรุนแรงไม่ต่างจากครั้งแรก ทุกครั้งที่ทำมันจะเกิดเสียงหวีดร้องของเด็กใต้ร่างหลุดเล็ดออกมาอย่างสุดจะทน


    "ซี๊ด...อ๊า!"    จองกุกห่อปากซี๊ดอดกลั้นใจยับยั้งไม่ให้ทุกอย่างมันเสร็จไวเกินไป เพราะนี่มันแค่บทลงโทษเบื้องต้นสำหรับเด็กปากดีใจแตกอย่างคุณ





    "อึก! อือ....อ๊..า!..."    ร่างเล็กสั่นไหวรับแรงกระแทกที่ร่างสูงหยัดเข้ามาไม่ยั้งเมื่อช่องทางเริ่มรับของแข็งอย่างสม่ำเสมอ ผนังอุ่นมันยังคงรัดตอบรับทุกสัมผัสทุกจังหวะที่จองกุกส่งเข้ามาด้วยความถี่ ผิดกับคุณ เจ้าของร่างบางที่รับรู้ได้เพียงความเจ็บปวด

    "อ๊า..ฮึก! อ๊ะ..อือ!"    เสียงครางปนสะอื้นมีให้ได้ยินอยู่ไม่ขาด ข้อมือเล็กคงถูกล็อคยึดไว้โดยมือทั้งสองของจองกุก เจ้าของกำจิกเล็บตัวเองเพื่อช่วยทุ่นอารมณ์ของตัวเองคมเขี้ยวกดฝังบนเนินอกนูนเห็นรอยฟันเป็นวงชัดและอีกหลายต่อหลายจุดที่เสียงหวานแหบพร่าต้องกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด



    "อึก! อ๊ะ! หงึก!อ๊าส์!!..."



    พั่บ! พั่บ! พั่บ!!




    "ซี๊ดดดด! อ๊า! !"

    เสียงเนื้อกระทบกันดังระงมไปทั่วห้องมืดทึบที่ไม่ได้เปิดไฟ หยาดเหงื่อเริ่มซึมไปทั่วแผ่นหลังเพราะความร้อนระอุอยู่ภายในร่างกายของซึ่งกันและกัน



    จองกุกยังคงใส่แรงไม่ยั้งมองร่างบางภายใต้ที่หน้านิ่วรับแรงกระแทกของตน มองไปทั่วร่างเปลือยเปล่าอันน่าหลงใหลที่มีแต่รอยช้ำ รอยเลือดตรงมุมปากเพราะแรงตบที่ซิบออกมาให้เห็นบางๆ



    ไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่จะต้องมาสงสาร ทำได้อย่างมากที่สุดก็คงเป็นเพียงการสมเพชและยิ้มอย่างผู้มีชัยชนะ...




    "อือ..เจ็บ ฮึก!"



    "เจ็บหรอ อืม ไม่เจ็บฉันจะทำ ทำไมล่ะหึ!"    จองกุกกล่าวหัวเราะเสียงต่ำในลำคอก่อนจะโถมกายหยัดเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม



    พั่บๆ!



    "คุณหนู..(ชะ..ชื่อคุณ) อืมดี ร้องออกมาเยอะๆอ๊า!!"



    "ฮึก ฮือ! อ่ะๆ!"



    "อ๊า ไม่เสียแรงที่อุส่าห์มีผู้หญิงร่านๆอย่างเธอเข้ามาหาถึงที่..เธอรนหาที่ตายเองนะ(ชื่อคุณ)"



    "ขอร้อง..พะ..พอได้แล้ว ฮึก! ฉันเ..จ็บ!"



    "ก็ฉันบอกเธอไปแล้วหนิว่าให้เลิกยุ่งกับฉัน!  ร่านอยากมีผัวดีนักมันก็ต้องเจอแบบนี้แหละ!"



    "ฮึก! อื้อ!...พอแล้ว ฉันจะไม่ยุ่งกับนายอีกแล้วจองกุกอึก!!"


    ริมฝีปากหนาบดเรียวปากเข้าแทรกเมื่อใช้ถ้อยคำทิ่มแทงคนตัวเล็กจนพอใจ สะโพกหนาโถมแรงเข้าไปหนักถี่ เด็กสาวใต้ร่างจวนขาดใจถึงจุดปลายของอารมณ์ไปก่อน ปลดปล่อยหยาดน้ำไว้เต็มช่วงขา คุณทิ้งร่างกายอันปวกเปียกไว้ให้คนที่ยังหยัดแรงประคองเอาไว้



    "สายไปแล้วล่ะ ตอนนี้เธอเป็นของฉันแล้วหึ!"




    เพรี้ยะ!!...




    "อึก!!"



    "ฉันยังไม่เสร็จ...อย่าพึ่งหลับ"     ดวงตาหวานฉ่ำเปิดขึ้นอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้    ก็เพราะฝ่ามือหนาๆปะทะลงใบหน้าอันบอบบางของคุณไม่แรงมากนัก แต่พอที่จะปลุกในสติของเด็กสาวที่กำลังดับวูบลงตื่นขึ้นมาอีกครั้ง



    ร่างไร้เรี่ยวแรงได้แต่มองหน้าคนใจร้าย ไม่มีคำพูดอะไรหลุดออกไปจากคุณอีกแล้ว นอกจากลืมตาขึ้นมาให้รู้สึกว่าตัวเองยังเป็นที่ระบายอารมณ์ชั่วครู่ของจองกุกเท่านั้น




    "อ๊าาาา!..."



    "กรี๊ด!! ฮือๆ!"    ไม่นานหลังจากนั้นนัก จองกุกก็กระแทกสะโพกเข้ากลางร่างเล็กย้ำๆซ้ำอีกสองสามครั้งก็ถอนแก่นกายชักรูดทันก่อนจะฉีดน้ำรักไปเต็มหน้าท้องแบนราบ รวมไปถึงบนปากอิ่มเอิบที่ตอนนี้บวมช้ำ รสชาติของน้ำขาวขุ่นอุ่นๆร้อนๆ คุณได้แค่กลืนมันลงไปเมื่อหน้าจับที่ท้ายประคองขึ้นมาราวกับกำลังป้อนยาคนป่วย...นิ้วเรียวเช็ดคราบตามมุมปากช้ำๆประคองใบหน้าหวานใหเแหงนมองใบหน้าตนให้ชัดเจน ย้ำชัดๆว่านี่คือใคร..จอน จองกุก...ใครที่มีสิทธิทุกสิ่งทุกอย่างในตัว



     ใบหน้าที่ดูมีความสุขเมื่อเห็นคนตัวเล็กไม่มีทางขัดขืนแม้จะลุกขึ้นมาสู้ยังทำไม่ได้ แบบนี้แหละคือ(ชื่อคุณ)ที่จะต้องทนอยู่ใต้อาณัติของจองกุกตลอดไป




    "ถ้าเธอไม่ปากดีใส่ฉันตั้งแต่ทีแรก..ชีวิตเธอคงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้หรอก"



    "ป..ปล่อยฉันอึก!!"




    บทลงโทษสำหรับเด็กน้อยที่ถูกตราหน้าว่าใจร่านเจ็บช้ำครั้งแล้วครั้งเล่ายังคงเป็นไป ใช่ว่าจองกุกเสร็จสมแล้วจะปล่อยให้ร่างเล็กๆได้พักผ่อน....










    ไปอ่านต่อในเนื้อเรื่องเลยคร้า~